- درباره عقرب
- خانواده و محل زندگی عقرب
- ویژگی ها
- گالری تصاویر از عقرب
مزوبوتوس اوپئوس - Mesobuthus eupeus
مزوبوتوس اوپئوس برای اولین بار توسط کارل لودویگ کوخ (Carl Ludwig Koch) عنان شناس آلمانی در سال 1839 توصیف شد .از حشرات کوچک مانند جیرجیرک یا سوسک های کوچک تغذیه می کند. آنها گودال را حفر نمی کنند و ترجیح می دهند از فضاهای طبیعی و گودال های زیر سنگ و اشیاء دیگر استفاده کنند. آنها دارای پاهای باریک هستند بنابراین معمولاً برای کشتن طعمه خود به نیش خود متکی هستند.
زهر مزوبوتوس اوپئوس به اندازه سایر گونه های خطرناک بوتید قوی نیست. قربانیان نیش درد شدید، خونریزی، تورم و احساس سوزش در ناحیه آسیب دیده احساس می‌کنند، در حالی که در برخی موارد بی‌حسی و خارش نیز گزارش شده است. مانند سایر عقرب‌ها، زهر مزوبوتوس اوپئوس حاوی پروتئین‌های عصبی مختلف است که به طور خاص با کانال‌های یونی تعامل دارند. تعدادی از پروتئین های منحصر به فرد در زهر این عقرب شناسایی شده است که برای کاربردهای بالینی مورد بررسی قرار گرفته است
. به عنوان مثال، MeuKTX، که از نظر ساختاری با BmKTX (α-KTx3.6) از M. martensii مرتبط است، به شدت کانال های rKv1.1، rKv1.2 و hKv1.3 را مهار می کند اما rKv1.4، rKv1.5، hKv3.1 را تحت تأثیر قرار نمی دهد. کانال‌های rKv4.3 و hERG حتی در غلظت‌های بالا. در مقابل، BeKm-1 به طور خاص کانال‌های hERG را مهار می‌کند، که کانال‌های پتاسیمی برای حفظ فعالیت‌های الکتریکی طبیعی در قلب حیاتی هستند، اما هیچ تأثیری بر روی کانال‌های مختلف پتاسیم آزمایش‌شده دیگر نشان ندادند. بازدارنده های کانال های سدیم نیز در این زهر یافت شده است. تعدادی پپتید ضد میکروبی نیز در زهر مزوبوتوس اوپئوس یافت شده است. Meucin-13 و Meucin-18 اثرات سیتولیتیک گسترده ای را بر روی باکتری ها، قارچ ها و مخمرها نشان دادند. علاوه بر این، Meucin-24 و Meucin-25 که برای اولین بار از توالی های ژنتیکی بیان شده در غده زهر آنها شناسایی شدند، به طور انتخابی پلاسمودیوم فالسیپاروم را می کشند و از رشد Plasmodium berghei، هر دو انگل مالاریا، جلوگیری می کنند، اما به سلول های پستانداران آسیب نمی رسانند. بنابراین، این دو پروتئین مشتق شده از زهر، نامزدهای جذابی برای توسعه داروهای ضد مالاریا هستند. محققان ایرانی همچنین گزارش کرده اند که زهر مزوبوتوس اوپئوس دارای خواص ضد التهابی است و به عنوان یک درمان ضد آرتریت در مدل آزمایشی موش موثر است، اما مکانیسم اثر آن ناشناخته است.
مزوبوتوس اوپئوس (Mesobuthus eupeus) یک گونه عقرب چندشکلی متعلق به خانواده معروف Buthidae است. معمولاً به عنوان عقرب کوچک آسیایی یا عقرب خالدار شناخته می شود. تصور می شود که پراکنده ترین گونه از جنس Mesobuthus، شاید حتی از خانواده Buthidae باشد.
این گونه در زیر جنس Mesobuthus طبقه بندی می شود و به بزرگترین خانواده عقرب ها، خانواده عقرب های دم کلفت Buthidae تعلق دارد.در حال حاضر، بیش از 23 زیرگونه از مزوبوتوس اوپئوس شناخته شده است.
فهرست زیرگونه ها:
- Mesobuthus eupeus eupeus (C. L. Koch, 1839)
- Mesobuthus eupeus afghanus (Pocock, 1889)
- Mesobuthus eupeus barszczewskii (Birula, 1904)
- Mesobuthus eupeus bogdoensis (Birula, 1896)
- Mesobuthus eupeus haarlovi Vachon, 1958
- Mesobuthus eupeus iranus (Birula, 1917)
- Mesobuthus eupeus kirmanensis (Birula, 1900)
- Mesobuthus eupeus mesopotamicus (Penther, 1912)
- Mesobuthus eupeus mongolicus (Birula, 1911)
- Mesobuthus eupeus pachysoma (Birula, 1900)
- Mesobuthus eupeus persicus (Pocock, 1899)
- Mesobuthus eupeus philippovitschi (Birula, 1905)
- Mesobuthus eupeus thersites (C. L. Koch, 1839
Mesobuthus eupeus بیشتر در زیستگاه های خشک یا نیمه خشک با پوشش گیاهی کم یا بدون پوشش گیاهی زندگی می کند. پراکندگی جغرافیایی آن شامل شرق ترکیه، ارمنستان، آذربایجان، گرجستان، جنوب روسیه، شمال سوریه، شرق عراق، ایران، افغانستان، پاکستان، ترکمنستان، ازبکستان، قرقیزستان، تاجیکستان، قزاقستان، استرالیا، جنوب مغولستان و شمال چین.
پراکندگی مزوبوتوس اپئوس در ایران در استان های خوزستان (شوش، ماهشهر و آبادان)،هرمزگان (بندرعباس)،گلستان (گرگان)،تهران (ورامین و کوههای برغان)، کردستان (سقز، مریوان و بانه)،کرمانشاه (سرپل_ذهاب، قصرشیرین و پاوه)،ایلام (دهلران، ایوان و مهران)، آذربایجان_غربی (چالدران ،پیرانشهر، سردشت، سلماس، ماکو، خوی، اشنویه و ارومیه)و خراسان (قوچان، درگز، سرخس، نهبندان، بیرجند، قائن، خواف، تایباد و تربت جام )
طول مزوبوتوس اوپئوس می تواند به 4 تا 5 سانتی متر (1.6 تا 2.0 اینچ) برسد. کل بدن زرد تا قهوه ای مایل به زرد است. بخش های پشتی (ترژیت) مزوزوما اغلب دارای نوارهای نامنظم طولی هستند که سیاه تا قهوه ای تیره هستند. آنها دوشکلی جنسی را نشان می‌دهند، ماده‌های بالغ عموماً بزرگ‌تر از نر هستند، اما تعداد دندان‌های پکتینال کمتری دارند (16 تا 23، در مقابل 22 تا 28 در جنس نر.
پدیپالپ های مزوبوتوس اوپئوس دارای حداکثر ده ردیف مورب گرانول در انگشت ثابت و یازده ردیف در انگشت متحرک هستند. پدیپالپ (chelae) گیره ها از کشکک بخش ( IV) پهن تر است. بخش های متاسوم ضخیم و دارای هشت کیل (اکتوکارینات) است. تلسون زیر کروی با سطح پشتی صاف است.
